ayıpladırlar, dikenleri söküp atmasını istediler. Adam söylenenlere aldırış etmedi. Dikenler her geçen gün büyüyor, gelip geçenleri rahatsız ediyordu. İnsanların elbiseleri dikenden yırtılıyor, yoksulların ayakları parçalanıyordu. O beldenin valisi ''Bu dikenleri sök'' diye emir verdi. Adam da, ''Efendim sökeceğim'' dedi.
Yarın sökerim, öbür gün sökerim derken zaman geçti. Dikenler kökleşti. Vali adamı yanına çağırıp yine ikaz etti: ''Şu dikenleri bir an önce sök. Sözünde dur. İşini erteleme.'' Adam yine, 
''Merak etmeyin, sökeceğim.'' deyince vali, '' Sen yarın diyerek yapacağın işi erteliyorsun. Her geçen gün o dikenler büyüp güçleniyor. Derinlere kök salıyor. Dikenleri sökecek olan sen ise her gün ihtiyarlıyorsun. Gücün kuvvetin azalıyor.''
''Merak etmeyin, sökeceğim.'' deyince vali, '' Sen yarın diyerek yapacağın işi erteliyorsun. Her geçen gün o dikenler büyüp güçleniyor. Derinlere kök salıyor. Dikenleri sökecek olan sen ise her gün ihtiyarlıyorsun. Gücün kuvvetin azalıyor.''Sen her kötü huyunu, bir diken bil. O dikenleri, Hz. Ali'nin Hayber kalesi'nin kapısını kopardığı gibi, nefsinle mücadele ederek sök, at. Öyle yapamıyorsan, o dikenleri aşılayıp gül fidanı haline getirecek bir mürşid-i kamil bul. Kötü huyların iyiye çevrilmesine mürşid-i kamil rehberin olsun.
