İstediğine kavuşanın onu korumasının yolu, özen, saygı ve minnet içeren şükürdür. Yaradan'ın lütuflarına vefasızlık eden yeni nimetlerin kapısını kapatır.
''Biz insana nimet verdiğimizde, şükürden yüz çevirir, başını alır uzaklaşır. Fakat kendisine sıkıntı dokununca, bir de bakarsın, uzun uzun yalvarır durur. '' -Fussulet/51.ayet-
''Kullarımdan gereği gibi şükredenler çok azdır.'' - Sebe /13. ayet-
İstediklerimiz bize sunulursa, bir zamanlar onlar için yalvardığımızı unutacak mıyız? İçtenlikle teşekkür etmeyi ihmal edecek miyiz? Yoksa elimizdeki emanetlere duyarsızlaşarak onları değersizleştirecek miyiz? Bize sunulan her değer, Evrenin sahibinin aziz bir eseridir. Aziz bir eserinizi nankör bir insanın emanetine verir misiniz? Evrenin Hikmetli Hakimi bize neden lutfetsin? Gereğini yerine getiremeyeceğimiz sorumluluğu istememiz doğru olur mu?
Her halde en büyük kusurumuz; istediklerimiz bize sunulduğunda birer emanet gözüyle bakmıyoruz. Gereği gibi şükretmekden veya hiç şükretmeden, teşekkür etmeden sürekli istiyoruz....
